สำหรับศาลย่าค็อกที่บริเวณน้ำตกวังเต่านั้น ชาวบ้านในพื้นที่เล่าให้ฟังว่า คนเฒ่าคนแก่เล่าบอกต่อกันมาหลายชั่วอายุคนแล้วว่า เมื่อประมาณ 300 ปีก่อน มีคู่รักคู่หนึ่งคบหาดูใจรักกันอย่างชื่นมื่นมายาวนานหลายปี กระทั่งฝ่ายชายถึงเวลาที่จะต้องบวช เพื่อทดแทนคุณบิดามารดา จึงได้ลาหญิงอันเป็นที่รัก นั่นก็คือ ย่าค็อก เพื่อไปอุปสมบทเป็นพระ  

ต่อมาในระหว่างกลางพรรษา ย่าค็อกได้พายเรือผ่านบริเวณลำน้ำ ซึ่งเป็นจุดที่ตั้งของศาลในปัจจุบัน เรียกว่าแก่งวังวน ในช่วงนั้นจะเป็นช่วงลำน้ำที่เชี่ยวกราก มีโขดหินจำนวนมาก จนทำให้เกิดเป็นน้ำวนตลอดช่วงลำน้ำ แล้วทานกระแสน้ำไม่ไหว จนเรือไปชนเข้ากับโขดหินจนเรือล่ม ต่อหน้าต่อตาคนรักที่ตอนนั้นบวชเป็นพระเห็นเหตุการณ์เข้าพอดี

แต่ไม่สามารถเข้าไปช่วยได้ เนื่องจากตัวเองบวชเป็นพระ ไม่สามารถที่จะถูกเนื้อต้องตัวสีกา สร้างความเสียใจให้กับพระรูปนั้นเป็นอย่างมาก จึงได้ตั้งศาลขึ้นมาที่จุดนี้ เพื่อเป็นอนุสรณ์ถึงหญิงคนรักตราบมาจนถึงทุกวันนี้ ซึ่งชาวบ้านในพื้นที่ก็พากันมาไหว้บูชา และแสดงความอาลัยกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แล้วขอพรได้สมหวังกันต่อเนื่องมาจนถึงปัจจุบันดังกล่าว.